Şubat sabahı

Bir şubat sabahı uyandım düşlerimden,

Bir âsûde gün ki güneş açmış ufuktan,

Soğuk değil hava yürüdüm üşümeden,

Yürür sefine, sinemde; yâve deşmeden!…


Kim bilir bu kaçıncı doğuşu; aynı noktaya!

Kim bilir bu kaçıncı geçişim bu noktadan!

Nükte ki bu kaçıncı buluşma, kavuşmadan!

Gurbet, bu yol, kaçış yok ki yaşlanmadan!..


Gün doğmuş, gün batmış;kimin umrunda?

Güneş doğar ki sözde; dünya durmadan!

Dünya dönmüş, gün batmış; kim farkında?

Doğan insan imiş, batan güneş sonunda!


Karanlığın da gölge var olmuş, ışık olmasa da!…

Kalk, uyan; yak bir kandil, sabah olmadan!…

Yüreğinde aşk, dilde tekbir; umden olmasa da!

Gölgen secde eder; secde nedir bilmesen de!..


~ ByMur🐜

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

İnsan ol’mak!

Kadın

İnsanoğlu & Notlar